Nie wiem, czy ktoś stworzył listę wojen, które są totalnie odjechaną abstrakcją, ale ja bez zastanowienia zacząłbym z wysokiego C i zebrał trio: Wielka Wojna, wojna domowa w Hiszpanii i wojna w Wietnamie. Dlaczego te trzy? Wyjaśnię na przykładzie hiszpańskim, poznanym dzięki wydanemu przez Wydawnictwo Czarne reportażowi wprost z gorącej Iberii.
Autor: Andrzej Cichorski
Dorabianie skomplikowanej teorii do praktyki może doprowadzić do zgubnego rezultatu, gdy w plątaninie tekstów przesycony filozoficznymi wynurzeniami czytelnik ma chęć jedynie nie psuć sobie dobrej zabawy i świadomie ominie zbędny w jego mniemaniu i w danym momencie nadmiar informacji, niewnoszących nic nowego do tematu. Na szczęście, mimo uduchowionego tytułu, Serce fotografii wcale nie jest laniem wody.
Kategorie
„Bałagan” – P. Smoleński
Dobrze pamiętam, jak na studiach kusiła mnie wizja państwa wielonarodowego i wielowyznaniowego, w którym codziennie inna grupa ludzi celebruje własne święto. Myślałem wtedy, że zawsze miałbym co ostrzeliwać aparatem. Po lekturze Alfabetu Izrael jawi mi się jako takie państwo. Mniej więcej – mniej rozumiem, czym tam jest „patriotyzm”, „państwo” i „naród”, za to więcej tam strzelają, bynajmniej nie z aparatów.
Jaka jest różnica między tysiącem a milionem? Duża? Nieduża? Liczby różnią się od siebie, tak jak ludzie nie są identyczni pod względem płci i wyglądu, ale i cech charakteru, przyzwyczajeń, wspomnień… dwadzieścia trzy z trzech tysięcy. Tyle osób pochodzenia żydowskiego z Izbicy przeżyło wojnę.
Gerdę Taro znam z jednego zdjęcia. Zrobione aparatem średnioformatowym 6×6 z niskiej perspektywy, na którym czarno odziana kobieta klęczy na jednym kolanie, celując z rewolweru. Bardziej kojarzy się z fotosem z planu filmu akcji albo dla jakiegoś magazynu modowego niż z jednym z bardziej znanych ujęć z hiszpańskiej wojny domowej. Kim była jego autorka i jaką mogła opowiedzieć historię? Pewne światło rzuca na to Fotografka.
Wstajesz rano, jesz śniadanie, wychodzisz do pracy. Wsiadasz do środka komunikacji zbiorowej, z której korzystasz od wielu lat i nic nie może Cię zaskoczyć. Jest to rytuał – odprawiany codziennie, w ten sam sposób, którego scenariusz znamy na pamięć. Jednakże zdarzają się nam sytuacje niecodzienne, takie, których nie da się przewidzieć i taka wydarzyła się 20 marca 1995 roku w tokijskim metrze.
Stonowana, utrzymana w kontrastowej czarno-białej konwencji okładka przedstawia uśmiechniętego, dystyngowanego mężczyznę odzianego w czerń. To Józef Beck. To postać owiana czarną legendą, niejeden historyk nie zostawił na nim suchej nitki za to, jak prowadził polską politykę zagraniczną przez ostatnich siedem przedwojennych lat. Czy ostatni minister spraw zagranicznych II Rzeczypospolitej zasłużył sobie na wszystkie łatki, które mu przypięto? Czy w książce znajdą się odpowiedzi na wszystkie pytania dotyczące ministra […]
„Ping… Ping… Ping… Twoja kobieta, cię namierza…” Miałem kiedyś taki dzwonek w telefonie. A któż nie miał? Była to pozostałość po dawnej szkolnej przygodzie z pewną popularną serią gier komputerowych oraz jeszcze wcześniejszym zaczytywaniem się książkami Flisowskiego, Kosiarza i Lipińskiego. Czas mija, ale kiedy na moim bibliofilskim sonarze pojawił się kontakt: U-Booty na morzu Śródziemnym 1943-1944, zarządziłem głębokość peryskopową i postanowiłem przyjrzeć się nowości Wydawnictwa Fronda.
Henri Cartier-Bresson miał powiedzieć, że pierwsze 10000 zdjęć to najgorsze zdjęcia każdego fotografa. Czemu? Bo w tym czasie człowiek uczy się, przemierzając nieznane wody nowej pasji. Książka duChemina może pomóc uniknąć błądzenia, wskazując tę niewyraźną ścieżkę, którą przemierzają wszyscy operatorzy spustu migawki.
Rosja to największe państwo świata, zamieszkane przez wiele grup etnicznych i wyznaniowych. Ten gigant jest barwny, różnorodny, a mimo to istnieje, jakby wbrew prawom rządzącym imperiami. Siłą scalającą ten ogromny organizm od zawsze była władza, wpierw wielkiego księcia, później cara, którego zastąpił pierwszy sekretarz i partia. Dziś centrum nazywa się Władimir Putin.