Sześć rewelacyjnych opowiadań pióra autorki kultowej Rebeki, które sprawią, że nie będziecie mogli przestać o nich myśleć, dopóki nie dobrniecie do ich zakończeń. Tak przynajmniej było w moim przypadku. Dwa z nich – Ptaki i Monte Verità – nie dadzą mi o sobie prędko zapomnieć, tak duże zrobiły na mnie wrażenie. Po prostu wow!
Tag: groza
„Przed nią, na szczycie, cofnięta nieco w lewo od drogi, ukazała się jakaś budowla. W ciemnościach majaczyły zarysy wysokich kominów. Ani śladu innego domu czy nawet chatki. Jeżeli to była Jamajka, to wznosiła się dumna i samotna, wystawiona ze wszystkich czterech stron na ataki wichrów (s. 22)”.
Piąty tom serii „Opowieści niesamowite” Państwowego Instytutu Wydawniczego przedstawia wybór polskiej literatury grozy, gotyckiej i fantastycznej od oświeceniowej prekursorki Anny Mostowskiej aż do Stanisława Lema. Jest to więc zbiór bardzo różnorodny pod względem stylistycznym, tematycznym i jakościowym, podobnie jak poprzednie antologie.
Wichrowe wzgórza to dziewiętnastowieczna powieść, która jest uznawana za ważne dzieło literatury angielskiej i światowej w ogóle. Myślę, że większości z Was nie jest ono zupełnie obce, a część czytelników zapewne jego lekturę ma już dawno za sobą. Jednak tym razem mamy przed sobą najnowsze wydanie w przepięknej odsłonie od Wydawnictwa MG!
„W chaosie różnorodnych przeżyć, w mrocznym labiryncie naszych doznań otrzymujemy niekiedy w darze, niby jałmużnę, przebłysk poznania, którego ludzki umysł nie pojmie, nie uchwyci. I pogrążony w zadumie, umysł nasz rozpala latarnię i niby stary nieudolny stróż nocny szuka na zagmatwanych, zjeżonych i krętych drogach tego, czego nie odnajdziemy z kagańcem rozumu” (s. 473).
„Rosyjskie opowieści niesamowite jak mało które utwory tego gatunku lubią być właśnie opowieściami; czytamy je, zwłaszcza te najwcześniejsze, głównie uchem, słyszymy, jak tętni w nich jeszcze żywioł ludowej ględźby. O czym zaś przez wieki ględziło się po futorach w okrutne zimowe noce, przy słabym świetle pieca i łojowej świeczki?” (s. 405).
Pierwszy tom wznowionej PIW-owskiej serii „Opowieści niesamowitych” prezentuje opowiadania fantastyczne klasyków literatury francuskiej od końca XVIII do początku XX wieku. Choć znajdują się one w cieniu ich największych dzieł, są częścią europejskiej literatury niesamowitej, która ukształtowała dzisiejsze gatunki wliczające się do szeroko pojętej fantastyki.
Chociaż to właśnie anglojęzyczna literatura grozy jest w Polsce najlepiej znana (a może właśnie dlatego), w PIW-owskiej serii „Opowieści niesamowitych” z lat 70. zabrakło tomu z tego obszaru językowego. Jednak wraz z jej wznowieniem Państwowy Instytut Wydawniczy postanowił zapełnić tę lukę i to był prawdziwy strzał w dziesiątkę.
Pełna tajemnic powieść łącząca w sobie elementy grozy, psychologii, romansu oraz thrillera. Została nagrodzona National Book Award, a od niedawna można znaleźć na Netflixie jej najnowszą ekranizację z Lily James, Armiem Hammerem i Kristin Scott Thomas, do której obejrzenia z pewnością niedługo się zabiorę.
Cieszcie się i radujcie, że żyjecie w 2020 roku, ponieważ macie zaszczyt i przywilej przeczytania cudownego Wzgórza przyśnień po raz pierwszy w polskim tłumaczeniu – ta książka wynagradza wszystko.