To brzmi jak najczarniejszy koszmar. Czy ktokolwiek jest w stanie wyobrazić sobie codzienność bez tych słodkich, puchatych istot? Jak bardzo trzeba nie mieć serca, żeby brać taką opcję pod uwagę? Mało kto jednak wie, do czego prowadzi desperacja.
Tag: literatura piękna
Liz w oczach swojego syna Willa jest słońcem pachnącym pomarańczami, które uwielbia tańczyć. Może to robić wszędzie i wcale nie potrzebuje do tego muzyki. Chłopiec kocha ją całym sercem i chętnie spędza z nią czas. Gdy pewnego dnia dochodzi do tragicznego wypadku samochodowego, nastaje mrok, a Will przestaje mówić.
Ma na imię Janina. Trafia do KL Auschwitz 12 czerwca 1942 roku. Po niecałych dwóch tygodniach spędzonych w piekle na ziemi ucieka. Wiosną 1943 roku jej oczom ponownie ukazuje się KL Auschwitz-Birkenau. To ona inspiruje autorkę do stworzenia powieści, której bohaterem zbiorowym są więźniarki.
Przed Wami przepiękna i wzruszająca opowieść o losach dwóch kobiet, które łączy jedna wspólna tajemnica. Jest to wyjątkowa historia o zakazanej miłości, więzach rodzinnych i sile tradycji w powojennej Japonii – a to wszystko w urzekającym wydaniu zaserwowanym przez Wydawnictwo Kobiece.
Wielka miłość, śmiałe marzenia, intrygi, sekrety, tajne mikstury i przełomowe odkrycie. Ponadto nietuzinkowa bohaterka buntująca się przeciwko rolom wyznaczonym kobietom w osiemnastowiecznej Europie, a na deser „białe złoto” oprószone błękitem. Brzmi ciekawie?
Gdy człowiek przestanie być panem, a stanie się produktem, nic już nie będzie takie samo. Pełna bólu, brutalna, poruszająca i niezwykle prawdziwa – książka Agustiny Bazterriki na długo zapadnie w pamięci nawet najbardziej wytrwałych czytelników.
Prawdopodobnie jak wielu z Was, z literatury węgierskiej kojarzyłam do tej pory jedynie Chłopców z Placu Broni Ferenca Molnára, a i tej książki nie czytałam w dzieciństwie, lecz dopiero niedawno. Lektura zbioru opowiadań Sándora Máraiego była więc dla mnie niemal eksperymentem, wyprawą na nieznane terytorium. Co mogę powiedzieć – teraz chcę odkryć więcej.
Kurt Vonnegut zawsze znajdzie sobie coś, co warto przedstawić w ironicznym świetle, pokazując, jak wiele jest w tym próżności i uznaniowości. Tym razem trafiło na sztukę współczesną. Oczywiście, tradycyjnie będzie jazda bez trzymanki.
Sekundy mijają powoli, wskazówki na zegarze przesuwają się. Przestrzeń kusi nas bezkresem, a czas nie ogranicza się do przeszłości, przyszłości czy teraźniejszości. Minuty mogą być nieskończenie długie, a dekada może przemknąć przed oczami. Jesteśmy w świecie Sebalda, płyniemy razem z nurtem jego myśli.
Stawać przed takim tytułem i recenzować to z jednej strony wyzwanie, z drugiej wielka przyjemność. Wielka miłość Rhetta Butlera do Scarlett O’Hary, zekranizowana i nagrodzona Oscarami, jest jeszcze piękniejsza na kartach książki. I pisze to mężczyzna, który nie dość, że nie lubi romansów (no, poza „momentami”), to jeszcze dostaje przy nich mdłości.