Edith ma czternaście lat, kiedy wybucha II wojna światowa. Mieszka w Holandii wraz ze swoją rodziną. Jak wiele nastolatek prowadzi dziennik, w którym zapisuje swoją codzienność. Stopniowo wkrada się do niego niepokój, następnie bezradność, a potem rozpacz. Nagle zapis się urywa, bo Edith staje się Nettie. Ma nowy dom, nową tożsamość i szansę na przeżycie, którą daje jej pewna protestancka rodzina.
Kategoria: Literatura faktu
Kategorie
„Bałagan” – P. Smoleński
Dobrze pamiętam, jak na studiach kusiła mnie wizja państwa wielonarodowego i wielowyznaniowego, w którym codziennie inna grupa ludzi celebruje własne święto. Myślałem wtedy, że zawsze miałbym co ostrzeliwać aparatem. Po lekturze Alfabetu Izrael jawi mi się jako takie państwo. Mniej więcej – mniej rozumiem, czym tam jest „patriotyzm”, „państwo” i „naród”, za to więcej tam strzelają, bynajmniej nie z aparatów.
Głębokie narodowe konflikty i urazy nie są wbrew pozorom tylko domeną Europejczyków. Michael Booth wprowadza nas w świat kłótni na śmieć i życie, które toczą między sobą mieszkańcy Azji Wschodniej. To książka o tym, jak historia wpływa zupełnie realnie na dzisiejsze wybory polityczne całych społeczeństw. To opowieść o tym, jak nieumiejętność przezwyciężenia historii może być powodem ciągłego odtwarzania konfliktów.
Przed Wami historia młodych, wyrwanych z domowego ogniska Żydówek, które wsiadają do pociągu przekonane, że będą przez kilka miesięcy wykonywać prace publiczne w okupowanej Polsce, a potem wrócą do swoich rodzin. Nie mają zupełnie świadomości, że właśnie w tym momencie kończy się ich beztroska młodość, a zaczyna dramatyczna, pełna cierpienia i bólu walka o przeżycie w Auschwitz.
Myśleliście kiedyś nad więzieniem? Z czym się Wam kojarzy? Ze złem, z izolacją, z nieszczęściem? A więzienie kobiece? Tyle pytań, a brak odpowiedzi. Dla mnie to przestrzeń, do której nie chciałabym trafić, ale jednocześnie, przyznam, fascynująca przez to, jak mieszają się tam ludzkie losy. Z tym większym zainteresowaniem sięgnęłam po Więźniarki.
Jaka jest różnica między tysiącem a milionem? Duża? Nieduża? Liczby różnią się od siebie, tak jak ludzie nie są identyczni pod względem płci i wyglądu, ale i cech charakteru, przyzwyczajeń, wspomnień… dwadzieścia trzy z trzech tysięcy. Tyle osób pochodzenia żydowskiego z Izbicy przeżyło wojnę.
Książka ta wydana po raz pierwszy ponad dwadzieścia lat temu wywołała dyskusję na temat praw kobiet i ich miejsca w życiu publicznym. Wtedy przełamała pewne tabu, a jaką rolę pełni dziś? Minęły przecież dwie dekady, świat jest inny, Polska się zmieniła. Co nas doprowadziło do tu i teraz? Jeśli chcecie poznać odpowiedź na to pytanie, to koniecznie sięgnijcie po nowe, rozszerzone wydanie Świata bez kobiet.
Ta książka zabierze Was w świat gór, dziewiczych szlaków i trudnych przejść. W tej opowieści główną rolę odgrywają kobiety pokonujące własne granice. Nie zabraknie tu dobrze znanych i wyrazistych postaci jak Wanda Rutkiewicz, ale poznamy też całą plejadę mało lub w ogóle nieznanych bohaterek. Czas na herstorię polskich Tatr!
Powiedzieć o Cyprze, że jego losy są zawiłe, to nic nie powiedzieć. To miejsce podzielone – na wskroś, w poprzek, wspak. Dogłębnie. Właściwie we wszystkich tego słowa znaczeniach. Nastąpił tam rozłam, który nieodwracalnie wpłynął na życie tysięcy osób. Mieszkańców Cypru dzieli właściwie wszystko. Łączy jedna rzecz – konflikt.
Wstajesz rano, jesz śniadanie, wychodzisz do pracy. Wsiadasz do środka komunikacji zbiorowej, z której korzystasz od wielu lat i nic nie może Cię zaskoczyć. Jest to rytuał – odprawiany codziennie, w ten sam sposób, którego scenariusz znamy na pamięć. Jednakże zdarzają się nam sytuacje niecodzienne, takie, których nie da się przewidzieć i taka wydarzyła się 20 marca 1995 roku w tokijskim metrze.