Kategorie
Literatura piękna Obyczajowe Recenzje

„Dziennik pustki” – E. Yagi

Przed Wami kolejna perła literatury pięknej prosto z Japonii. Jeśli cenicie głębię, brak pośpiechu w rozwijaniu fabuły, możliwość zanurzenia się we wszystkie myśli głównej bohaterki, dozę humoru, ale i smutną rzeczywistość japońskich kobiet, to zapraszam Was do lektury! Powoli Dziennik pustki to opowieść o Shibacie, młodej kobiecie, której codzienność skupiona jest na pracy zawodowej, w której nadgodziny są normą, a nie jakimś szczególnym wydarzeniem. Główna bohaterka od kilku lat pracuje w tej samej firmie […]

Kategorie
Literatura piękna Recenzje

„Ona i jej kot” – M. Shinkai, N. Nagakawa

Przed Wami animator i reżyser Makoto Shinkai oraz scenarzysta, autor mang Naruki Nagakawa. Trzeba przyznać, że to rzadko spotykany duet w literaturze pięknej.  Czy ich wspólne dzieło Was zachwyci? Przekonajmy się.

Kategorie
Literatura piękna Recenzje

„A gdyby tak ze świata zniknęły koty?” – G. Kawamura

To brzmi jak najczarniejszy koszmar. Czy ktokolwiek jest w stanie wyobrazić sobie codzienność bez tych słodkich, puchatych istot? Jak bardzo trzeba nie mieć serca, żeby brać taką opcję pod uwagę? Mało kto jednak wie, do czego prowadzi desperacja.

Kategorie
Literatura piękna Recenzje

„Owoce wiśni” – O. Dazai

„Przed snem rozchyliłem bezszelestnie zasłonę w pokoju i spojrzałem przez okno na Fuji. W księżycowe noce stała w bladej poświacie jak nimfa wodna. Ach, widać Fuji! Jakie wielkie gwiazdy! Jutro będzie pewnie dobra pogoda. To były jedyne przebłyski mojej radości życia” (s. 40-41).

Kategorie
Literatura piękna Recenzje

„Zatracenie” – O. Dazai

Jedna z najważniejszych powojennych japońskich powieści doczekała się kolejnego wznowienia, więc jeśli nie znacie jeszcze dziennika samozagłady Yoza, zachęcam Was do tej przejmującej lektury. Mimo upływu dekad jej aktualność jest wręcz przerażająca.

Kategorie
Literatura piękna Recenzje

„Fruwająca dusza” – Y. Tawada

Są książki, których nie czyta się dla fabuły, a po to, by doświadczyć czegoś, co nie jest możliwe w życiu, zdziwić się, jakimi torami może podążać czyjś umysł i próbować mu towarzyszyć albo po prostu dać się oczarować językiem i kompozycją. Taką właśnie powieścią jest Fruwająca dusza.